قرآن کریم می فرماید: «يَتَوارى مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ أَ يُمْسِكُهُ عَلى هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرابِ أَلا ساءَ ما يَحْكُمُونَ»
به خاطر بشارت بدى كه به او داده شده، از قوم و قبيله خود متوارى مى گردد؛ (و نمى داند) آيا او را با قبول ننگ نگهدارد، يا در خاك پنهانش كند؟! چه بد حكم مى كنند.
در #ایران قدیم نیز، نظام طبقاتی منحط، وضع بهتری را برای زن به وجود نیاورده بود. در یونان، زن موجودی بود جاودانه پلید، زادۀ شیطان و همگونۀ حیوان. چنان که در هند نیز، در سراسر عمر تحت سرپرستی پدر یا شوهر و یا پسر می بود و می بایست شوهر را خدا، سرور و ارباب خطاب کند و چون - بردگان، حق مالکیت و نیز پس از مرگ شوهر، حق شوهر کردن نداشتند و رسم پلید ساتی Sati سوزاندن زنان بیوه با جسد شوهر - از رسوم رایج آن سامان بود.
در ژاپن نیز زنان در سراسر عمر زیر سرپرستی پدر یا شوهر یا پسر بودند و دختران از ارث سهمی نداشتند.
در چین هم، پدرِ خانواده چنان قدرت داشت که می توانست زن و فرزندان خود را به کنیزی و غلامی بفروشد و حتی گاه می توانست بکُشد.
رومیان نیز زن را مظهر کامل اهریمن و همۀ ارواح موذی می دانستند و آنان را چون کودکان، زیر سرپرستی خود می گرفتند.
حضرت علی علیه السلام وضع آن روزگاران را این گونه تشریح می فرماید:
شما ای گروه عرب! پیش از این، پیرو بدترین کیش بودید و در بدترین جایگاه به سر می بردید: در سنگلاخ های و میان مارهایی که گویی به جهت کر بودن، از آواها نمی رمیدند. آب تیره می شنیدید و غذای نامطبوع می خوردید و خون یکدیگر را می ریختید و از خویشاوندان دوری می کردید. بت می پرستیدید و از گناهان اجتناب و دوری نمی کردید.
با ظهور اسلام، پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله از مردم فاصله نمی گرفت و در سود و زیان مردم، خود را سهیم می دانست. از ظلم و تجاوز شدیداً انتقاد و پرهیز و از آن جلوگیری می کرد. تمام اصولی که در راه رشد زنان از نظر اسلام مؤثر بود بیان می فرمود و از ستم هایی که پیش از اسلام نسبت به آن می شد؛ جلوگیری می کرد و در همان حال با بی عفتی و افسار گسیختی آنان سخت مخالف بود. بلکه می خواست بر اساس مقررات صحیح اسلامی، زنان به رشد واقعی نایل گردند.
نمونه بارز مبارزه با تبعیض نژادی
ازدواج جویبر فقیر و سیاه پوست با ذَلفاء دختر شخص ثروتمندی به نام زیاد بن لبید به دستور رسول خدا صلی الله علیه وآله است.
«بونس ویلی به» می نویسد:
محمد (ص) دینی تذهیب یافته به سوی همۀ جهانیان آورد.
او نمایندۀ عنایات پروردگار بود:
خدای آگاه او را برانگیخت تا مسیحیان گمراه شده را آگاهی بخشد. بت ها را خُرد کند و ایرانیان را به یکتاپرستی دعوت کند. او آیین پاک «خداشناسی» را از دیوارهای چین تا کرانه های اسپانیا بگسترانید.
آیین محمد (ص)، چنان خردمندانه است که در تبلیغ آن هیچ نیازی به کاربرد شمشیر و زور نیست، کافی است که اصول آن را درست به مردم بفهمانند، تا همه با جان بدان گرایش پیدا کنند.
اصول دین او چنان با خِرد و روش انسانی سازگار است که در زمانی کمتر از نیم قرن، اسلام تا سویدای دل های نیمی از مردم زمین، فرو شد و گسترید و جای گرفت.
متن کامل:
http://hawzahnews.com/detail/News/406978
➕ @Hawzahnews
