شب نیمه شعبان را قدر بدانید که اولین شب قدر و مقدمه شب‌های قدر ماه رمضان است.

✳️ از نیمه شعبان تا 25 ماه رمضان، یک اربعین است که 4 شب قدر را در خود دارد! و چه فرصتی از این بهتر!

استاد فیاض بخش

?در روایات آمده که در طول سال، چهار شب قدر داریم که اولین آنها شب نیمه شعبان است.

▫️این چهار شب در طول یکدیگر است. در روایات است که در شب نیمه شعبان ابتدایی‌ترین و کلیات تقدیر امور ما واقع می‌شود و اگر در شب نیمه شعبان به خودمان رسیدگی نکنیم، آن کلیات در شب‌های دیگر سخت تغییر پیدا می‌کند. مثل اینکه آدم به اداره‌ای می‌رود و کارمند اول پرونده شخص را رد می‌کند. کارمند دوم دیگر سخت می‌تواند روی حرف نفر اول حرفی بزند و سومی روی حرف دومی و اولی حرف نمی زند.

▫️ما اگر شب نیمه شعبان خوبی نداشته باشیم، شب 19 ماه رمضانمان هم شب خوبی نخواهد بود، شب 21 به طریق اولی و شب 23… لذا عزیزان من!  شب نیمه شعبان را قدر بدانید و احیاء بگیرید. گرچه اصرار ندارم که به مساجد بروید، ولی این شب را فرصتی برای ابراز ارادت به ساحت مقدس امام زمان(عج) قرار دهید.

▫️در روایات فراوان داریم که رعیت باید برای خلیفه عادل خودش دعا کند؛ چون زندگی شان زیر نظر او می‌گردد. لذا وظیفه ماست که برای رهبر انقلاب که تمشیت امور نظام و جمهوری اسلامی از ناحیه ایشان است، دعا کنیم. به طریق اولی باید برای امام زمانمان(عج) نیز دعا کنیم که خداوند ایشان را امداد بدهد، که امداد ایشان به امداد ما برسد و خداوند فیوضات خودش را بر ایشان روز به روز و سال به سال بیشتر کند که از طریق ایشان به ما فیوضات برسد.

▫️مرحوم استاد سعادت پرور(ره) یک فتانت‌ها و نکته سنجیهای زیبایی داشت؛ از جمله می‌فرمود که از نیمه شعبان تا 25 ماه رمضان، یک اربعین می‌شود که 4 شب قدر را فرامی‌گیرد و فرصت مغتنمی برای تهذیب نفس و سیر و سلوک است. 

▫️عزیزان من! بهترین هدیه در این ایام، هدیه کردن کارها و  اعمال عبادیمان بخصوص قراردادهای عملی است. 

?بیایید در ابتدای این اربعین، خود را مودب کنیم و تمرین کنیم که خود را در محضر امام زمانمان(عج) ببینیم و بدین وسیله برای درک شبهای قدر آماده شویم.

​?ابن ملجم کیست⁉️

ابن ملجم فقط نام فردی زیسته در پهنه تاریخ نیست. فقط نام قاتل امیرالمومنین(ع) نیست…

هرکسی می تواند ابن ملجم زندگی اش باشد!

ابن ملجم، کسی است که اسیر توهمات و تعصبات است.

این ملجم، گمراهی است که خود را بر حق می پندارد.

ابن ملجم، با نام خدا آدم می کشد.

ابن ملجم، به مسجد می رود، اما ستمکار و گمراه است.

ابن ملجم می تواند من باشم، تو باشی…

ابن ملجم، نام نیست، نوعی مرام است.

ابن ملجم صرفا قاتل علی نیست.

ابن ملجم کسی است که قاتل خرد و آگاهی است.

ابن ملجم کسی است که با شمشیر ریا، بر فرق “حقیقت” می کوبد.

“حقیقت"، انسانیت و آزادگی است.

“حقیقت” وارستگی است.

“حقیقت” جمع همه خوبی هاست.

“حقیقت” کنار گذاشتن نفس پرستی و قدرت طلبی است.

هر زمان که با “حقیقت” جنگیدیم، برازنده نام ابن ملجمیم، هر چند شناسنامه مان، این نام را تائید نکند.

​? آزادی، اولین اصل برای زندگی خوب است

? انسان برای شکوفا شدن، باید آزاد باشد

? امام، تنها عامل تأمین آزادی در حیات بشر است

? بی‌تو به‌سر نمی‌شود

? علامۀ طباطبائی می‌فرماید: «اصل اولی در اندیشۀ اسلامی، عدم سلطۀ دیگران بر انسان است» و این یعنی همان آزادی. پس اینکه انسان، اول آزادی می‌خواهد یک اصل اسلامی است.

? زندگی‌ای که دین از ما می‌خواهد، آن است که ما را به شکوفایی برساند و تأکید بر «تزکیه» به همین دلیل است، منتها تزکیه بدون آزادی، اصلاً امکان ندارد. انسان اگر بخواهد شکوفا بشود باید آزاد باشد؛ چون شکوفا شدن یعنی من آنچه در درون خودم دارم بروز بدهم، و این با اجبار و تحمیل ممکن نیست.

? حالا این آزادی چه ارتباطی با امام دارد و چرا ما به امام نیاز داریم؟ برای اینکه امام، آزادی ما را تأمین می‌کند و مراقبت می‌کند که ما آزاد بشویم. کمااینکه انبیاء هم می‌خواستند انسان‌ها را آزاد کنند، لذا مبارزۀ با طاغوت، از نظر اجتماعی حرف اول و اقدام اول انبیاست.

? انبیاء دو مأموریت عمده دارند که در واقع دو روی یک سکه است: «لَقَدْ بَعَثْنا في‏ كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوت» طاغوت هم کسی است که آزادی و منافع ما را سلب می‌کند و اجتناب از طاغوت یعنی آزادی از اسارت طاغوت. 

? اولاً ما برای آزادی نیاز به ولیّ خدا داریم، و ثانیاً «راه دیگری برای تأمین آزادی بشر، جز ولیّ خدا نیست!» تجربۀ بشری نشان داده است که غیر از امام، راه دیگری برای تأمین آزادی نیست. تجربۀ تفکر و تمدن غرب هم نشان داد که راه دیگری نیست و بشر را به صورت‌های مختلف به بردگی می‌کشند.

? آزادی‌ای که ولیّ خدا به ما می‌دهد، فرق دارد با آزادی‌های فریبندۀ غربی که رفتار انسان‌ها را آزاد می‌کنند ولی اندیشه را به آنها تحمیل می‌کنند. حتی یک‌مقدار ادای آزادی‌دادن در اندیشه را هم در می‌آورند اما علاقه‌ها را به انسان‌ها تحمیل می‌کنند.

?علیرضا پناهیان

?حرم امام رضا - ۹۹.۰۲.۱۱

​? ️بر اساس منابع معتبر یاران امام مهدی(عج) به چهار گروه تقسیم می شوند:

1. #اوتاد

? افرادى هستند که به اندازه ی یک چشم برهم زدن از خداى خویش غفلت نمى کنند و به دنبال مال دنیا نیستند مگر آنچه که نصیب و روزى آنها شود و خطاها و لغزش هایى که از افراد دیگر صادر مى شود از آنها سر نمى زند و در آنها عصمت شرط نیست. این گروه بى واسطه با حضرت امام مهدی(عج) در ارتباط هستند.

2. #ابدال

? یک درجه از اوتاد پایین تر و در مرحله ی بعدى هستند که ممکن است گاهى از آنها غفلتى صادر شود ولى بلافاصله با تذکّر و تنبّه آن غفلت را از خود دور مى کنند و هرگز گناه عمدى از آنها سر نمى زند.

3. #نجباء

? در رتبه ی بعد از ابدال قرار دارند و با واسطه ی اوتاد و ابدال با امام عصر (عج) در ارتباط هستند.

4. #صلحاء

? افراد با تقوایى هستند که متّصف به صفت عدالت هستند، اما ممکن است گاهى اوقات از آنها خطایى سر زند که بلافاصله استغفار کرده و پشیمان مى شوند.

صلحاء با سه واسطه با حضرت امام مهدى (عج) در ارتباط هستند.

? اگر یکى از اوتاد کم شود، یکى از ابدال جایگزین او مى شود و جاى آن ابدال را یکى از نجباء پر مى کند و به جاى او یکى از صلحاء وارد دسته ی نجباء مى شود و هر گاه یکى از صلحا کم شود از بقیّه ی مردم که صلاحیّت و لیاقت داشته باشند جایگزین صلحاء مى شوند.
? 1. سوره ملک آیه 30. 2. امام حاضر، مدیر ناظر صص76-75. 3. مصباح کفعمی ص534 حاشیه بر دعای امّ داوود. 4. کافى، جلد 3، صفحه 141. 5. تاریخ غیبت کبری، محمّد صدر، ص195 به نقل از غیبت طوسی ص102. 6. مصباح کفعمى، ص 704.

? تا نیایی گره از کار بشر وا نشود

درد ما جز به ظهور تو مداوا نشود ?

امام مهدی (عج) درپگاه نیمه ی شعبان سال 255 هجری قمری به دنیا آمدودرزمان حیات پدر به علت جَو خفقان و ستم آلود حکومت عباسی دور از چشم مردم می زیست و فقط برخی از خویشان یا دوستان ویژه اش به دیداراونایل می گشتند.
هنگامی که در 8 ربیع الاول سال 260 هجری قمری امام یازدهم درگذشت بنا به اوامرالهی زعامت شیعیان به او رسید و درمراسم تدفین پدر در شهر سامراء بر مردم آشکارشد و طبق احادیث معتبر بر جنازه ی پدر نمازگذارد.
جاسوسان و خبرچینان ، عوامل حکومت ستمگر عباسی را آگاه ساختند و دژخیمان نابکار برای دستگیری امام به خانه ی او هجوم بردند ولی خداوند او را در پناه خود نگه داشت و اورا به ” غیبت ” و ” نهان زیستی ” فرمان داد و قائم از مردم غائب گشت و دوران غیبت صغری آغاز شد .
به همین علت در دوران غیبت حضرت مهدی (عج) عده ای شیاد و فرصت طلب مدعی دروغین مهدویت و ظهور قائم شدند.

بسیاری از مردم می پرسند : ” آیا کودک ِخردسال می تواند به مقام امامت برسد ؟”

پاسخ این است که “آری”
زیرا به عقیده ی شیعه ، امامت مَنصَبی الهی است که خدا شایستگی آن را در هرکس که بخواهد قرار می دهد و امام برای رسیدن به این مقام ، لازم نیست از مراحل ِتکامل ِ عادی ِ مردم ِ معمولی بگذرد و پس از سالیانی دراز تحصیل و اکتساب ، به رتبه ی امامت نایل گردد ، بلکه در نخستین سال های زندگی هم می تواند (درصورت اراده ی خدا) به این مقام برسد .
در میان پیامبران و امامان ، بسیاری را می شناسیم که در خرد سالگی به مقام نبوت یا امامت نایل شدند مانند حضرت یحیی و حضرت عیسی (قرآن کریم ، سوره مریم ، آیات 12 و 30) و حضرت امام جواد و حضرت امام هادی علیهما السلام ( که درسن 9سالگی و 8 سالگی امام شدند) (کتاب اصول کافی ، کتاب الحجة ).

بهائیان برای انکار ولادت مهدی (عج) دستاویزهایی بی پایه دارند مانند اینکه می گویند درتاریخ تولد امام زمان میان تواریخ اختلاف است (هشتم شعبان ، نیمه ی شعبان ) بیست و سوم رمضان و… سال256،255،254و…) و این اختلاف ، دلیل ِ نبود ِ این میلاد می باشد.

در پاسخ ایشان می گوییم : برعکس ، این پراکنده گویی ِ مورخین، دلیل ِ وقوع ِ تولد است، زیرا همه ی آنان دراصل ولادت ، متحد و متفقند ، منتها چون پنهانی بوده لذا در تاریخش اختلاف کرده اند و تازه این پراکندگی در تواریخ است نه در احادیث صحیح ، بلکه احادیث ائمه علیهم السلام مانند روایتی که از امام حسن عسکری (ع) نقل شده تاریخ میلاد را همان نیمه شعبان سال 255 ه . ق بیان فرموده اند .(کتاب منتخب الاثر ص 320 )

جالب این است که خودِ بهائیان هنوز در تاریخ تولد شوقی افندی که از تولد او یک قرن هم نگذشته ، اختلاف دارند (تقویم تاریخ امر ، صفحه 119 و120 تآلیف اشراق خاوری ) چگونه می خواهند در تاریخ ولادت پنهان امام عصر (عج) که هزاروصدوهفتادودوسال از تاریخ آن می گذرد، آراء ِ تاریخ نویسان یکسان باشد و سر ِ مویی تفاوت نکند ؟

دستاویز دیگر بهائیان نیز بسیار شنیدنی است می گویند: قبول داریم امام حسن عسکری در زمان حیاتش فرزندی دارا شده اما آن کودک در همان ایام مرده است ،زیرا ابراهیم بن ادریس می گوید : مولایم امام حسن گوسفندی برایم فرستاد و فرمود این را برای فرزند من عقیقه کن و با اهل خانه ات بخور، چون مدتی بعد نزدش رفتم فرمود کودکی که برای ما به دنیا آمده بود فوت شد .

شگفتا از این نادرستی و فریب کاری !!!؟؟؟
چرا بهائیان دنباله ی این روایت را نقل نمی کنند که نقل شده است : ” ابراهیم گوید چندی بعد امام دو گوسفند برای من فرستاد و پیغام داد که این دو تا را برای مولایت که به دنیا آمده عقیقه کن و با اهل خانه ات بخور ، پس چنین کردم .”
آیا پسندیده است که انسان برای ردِ ناحق ِ یک عقیده ی درست ، دست به چنین خیانتی بزند و حدیثی را اینگونه واژگون جلوه دهد؟!
با مزه اینجاست که همین ابراهیم بن ادریس به نوشته ی کافی می گوید : ” چون امام حسن عسکری وفات یافت ، نزد امام زمان (حضرت محمد بن الحسن عج) رفتم و بر سر و دست او بوسه زدم .” ( اصول کافی ، کتاب الحجة )

اینک بجا است که فراز هائی از کتب بهائیان در تأیید تناقض گوئی آنان ذکر کنیم :

1- فاضل مازندرانی مبلغ معروف بهائی در صفحه 7 و 8 جلد دوم کتاب اسرار الآثارخود از کتاب تفسیر سوره ی کوثرنوشته ی میرزا علی محمد باب گفتاری آورده که ترجمه اش این است : ” پس بدان و آگاه باش که همانا برای مهدی به فرمان خدا دو غیبت بود و دراین دو غیبت گروهی بسیار به آستان وی شرفیاب شده وی را زیارت کردند… ودردوران غیبت صغری نوُاب ایشان عبارت بودند از عثمان بن سعید عمروی و پسرش ابو جعفر محمدبن عثمان و شیخ ابو القاسم حسین بن روح و علی بن محمد سیمری و ایشان در آن ایام برشیعه فرمان میراندند .”

2- میرزا علی محمد باب در صفحه 27 کتاب صحیفه ی عدلیه در توضیح و تبیین امامت ائمه ی اطهار اعتراف می کند که ” اسامی 12 امام معصوم همچون آیینه ی روشن بوده و دوازدهمین امام ، حضرت محمدبن الحسن العسکری است .”