#خوف_از_عذاب_الهى

جلوه اى دیگر از مقام خوف نبوى(صلى الله علیه وآله)، ترسِ حقیقىِ ایشان از عذاب و سخط و غضب حضرت حق است؛
و این برخاسته از عمق و وسعت معرفت نبوى(صلى الله علیه وآله) به حقایق هستى، و از جمله دوزخ و عذاب الهى بود.

یکى از مهم ترین راه هاى معرفت نبوى(صلى الله علیه وآله) تعالیم الهى به واسطه فرشته عظیم القدرش، یعنى جبرائیل امین بود.
بنابر روایتى، روزى جبرئیل در زمانى نامعمول، و به هنگام زوال آفتاب با رنگى پریده، سرزده نزد پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمد.
چون پیامبراکرم(صلى الله علیه وآله) سبب را جویا شد، پاسخ داد:
«در هنگامى [نزد شما]آمدم که خداوند امر فرمود به آتش دوزخ بدمند و چنین شد».

در این لحظه پیامبراکرم(صلى الله علیه وآله) درباره وصف آتش دوزخ از جبرئیل پرسید، و او نیز با جملاتى عظمت عذاب الهى را براى حضرت توصیف کرد؛ به گونه اى که هر دو به شدت به گریه آمدند، و آنان مى گریستند تا اینکه خداوند از طریق فرشته اى به آنان پیغام داد:
«اى جبرائیل و اى محمد، خداوند شما را از عصیان و عذابش ایمن ساخته است».

معرفت نبوى(صلى الله علیه وآله) به حقیقت عذاب الهى چنان یقینى در دل حضرت پدید آورده بود که هنگام سخن گفتن از قیامت، صدایش بلند و چهره اش سرخ مى شد و مى فرمود:
«قیامت همراه شما صبح مى کند و روز را به شب مى آورد»
و براى بیان میزان نزدیکى قیامت، با نزدیک کردن دو انگشت به یکدیگر مى فرمود:
«بعثت من و وقوع قیامت همچون این دو انگشت اند».

و سرانجام، نگاه حقیقت بین پیامبر(صلى الله علیه وآله) به قیامت و عرصات آن، و از جمله عذاب موعود، آثار پیرى را در وجود آن بزرگوار ظاهر ساخت.
ایشان خود در این باره مى فرمود:
«سوره هود و نظایر آن همچون واقعه، قارعه، حاقه، اذا الشمس کوّرت، و سئل سائل مرا پیر کرد؛ [به دلیل] ذکر روز قیامت و سرگذشت امت ها»

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری (leader.ir) در آستانه سالروز شهادت آیت‌الله دکتر مفتح و روز «وحدت حوزه و دانشگاه»، داده‌نمایی با همین عنوان منتشر کرد. این داده‌نما به مرور بیانات معظم له درباره چیستی و معنای وحدت حوزه و دانشگاه، الزامات و برکات این مهم پرداخته و همچنین شاخصه‌های قابل الگوبرداری هر کدام از این‌دو برای یکدیگر را نیز مطرح می‌کند. محتوا | داده‌نمای «وحدت حوزه و دانشگاه» اشاره: من مطمئنّم ان‌شاءالله این بنای مبارکی که امام گذاشته‌اند و مرحوم شهید عزیز ما، آقای مفتّح - که شهادت ایشان روز یادگاریِ این حادثه مهم است - و همچنین بقیه‌ی عزیزانی که در حوزه و دانشگاه بودند - مثل مرحوم شهید مطهّری و شهید بهشتی و شهید باهنر که همه هم از شهدا هستند - برایش آن تلاش و زحمت را کشیدند، هر روز استوارتر خواهد شد. ۲۷/آذر/۷۳ وحدت حوزه و دانشگاه آنچه هست: حرکت هماهنگ علم و دین در نظام اسلامی ۲۹/آذر/۶۸ روی آوردن دانشگاه و حوزه به یکدیگر ۲۷/آذر/۷۳ نزدیک شدن اخلاق حاکم، سیستم، سازمان‌دهی و برخی محتواها به همدیگر ۲۶/آذر/۶۴ قرار گرفتن هرکدام در جای خودش ۲۷/آذر/۷۳ وحدت حوزه و دانشگاه آنچه نیست: تأسیس همه دانشکده‌های گوناگون در حوزه ۲۷/آذر/۷۳ دنبال کردن تخصص‌های حوزوی در دانشگاه و بالعکس ۲۹/آذر/۶۸ جایگزینی صد درصد روش‌های حوزه در دانشگاه و بالعکس ۲۷/آذر/۷۳ آنچه حوزه باید از دانشگاه بگیرد: تخصص‌گرایی و تأسیس رشته‌های درسی گوناگون ۲۶/آذر/۶۴ توجه به واقعیات ۲۷/آذر/۶۰ دیدِ باز، گسترده و وسعت بینش ۲۷/آذر/۶۰ نوگرایی مفید، نگرش سازنده و پویا ۲۷/آذر/۶۰ تحول و استفاده از روش‌های علمی جدید و کارساز ۲۷/آذر/۶۰ و ۲۷/آذر/۷۳ آینده‌نگری همراه با طرح و برنامه ۲۷/آذر/۶۰ آنچه دانشگاه باید از حوزه بگیرد: احساس وظیفه کردن در درس خواندن ۲۶/آذر/۶۴ سخت‌کوشی در آموختن ۲۷/آذر/۶۰ کسب اخلاص، صفا، ایثار، معنویت و زهد ۲۷/آذر/۶۰ احترام به سنت‌های اصیل و ارزشمند ۲۷/آذر/۶۰ استفاده از روش‌های علمی سنّتیِ مفیدِ بومی ۲۷/آذر/۷۳ هماهنگی و اختلاط سازنده با مردم جامعه۲۷/آذر/۶۰ الزامات وحدت شناخت محیط طلبگی از سوی دانشگاهیان ۲۷/آذر/۶۰ آگاهی حوزه از نظام آموزش دانشگاهی ۲۷/آذر/۶۰ تبادل، ترکیب و تکمیل روش‎های حوزه و دانشگاه ۲۷/آذر/۷۳ حضور فعّال حوزه در مسائل عمده‌ی علمی جهانی ۲۷/آذر/۷۳ حضور عالمانه روحانیون در دانشگاه‌ها ۲۷/آذر/۷۳ ارتباط مستمر و منظم متناسب با نیاز حوزه و دانشگاه ۲۷/آذر/۷۳ ترویج ارزش‌های معنوی و دینی در دانشگاه‌ها ۲۷/آذر/۷۳ تبادل دانشجو بین حوزه و دانشگاه ۲۷/آذر/۷۳ تشکیل جلسات همفکری مشترک ۲۷/آذر/۷۳ برکات وحدت نزدیک شدن دانشگاه به ارزش‌های دینی ۲۷/آذر/۷۳ آگاهی حوزه از جدیدترین پیشرفت‌های علمی ۲۷/آذر/۷۳ شکست نقشه‌های دشمنان ۲۷/آذر/۷۳ سازندگی و رفع نیازهای جامعه ۲۷/آذر/۷۳

#احادیث_علوی
?امیرمؤمنان علی(علیه السلام) می فرماید:
إنَّ الأَشْیاءَ لَمّا ازْدَوَجَتْ إزْدَوَجَ الْکَسَلُ وَ الْعَجْزُ فَنَتَجا بَیْنَهَما اَلْفَقْرَ(1)

ترجمه
آن روز که همه چیز با هم ازدواج کردند «تنبلی» و «ناتوانی» به هم آمیخته و از آن دو فرزنی به نام «فقر و تنگدستی» متولد شد!

?شرح کوتاه
همه چیزی در پرتو سعی و کوشش به دست می آید این حقیقتی است که اسلام به ما آموخته.
تنبلی، سستی، ناتوانی، و فرار از برابر حوادث سخت و مشکلات، چیزی است که با روح ایمان هرگز سازگار نیست.

اینها مولودی جز فقر، فقر در همه جهات، فقر اقتصادی و اخلاقی و معنوی نخواهد داشت، در حالی که مردم با ایمان باید در تمام جهات متّکی به خود و بی نیاز باشند.

ا……………….
?1. بحارالأنوار، جلد 78، صفحه 59 و تحف العقول، صفحه 158.

امام على عليه السلام:

هركه اخلاقش بد باشد، روزى اش تنگ شود،

و  هركه خوش خوی باشد، روزى اش گشاده گردد

غرر الحكم، حدیث 8023 و 8024