آیا بعد از ظهور آقا و گسترش عدالت، انسان ها زندگی خواهند کرد، چه مدت؟ قرآن در این باره نظرش چیست؟

? بعد از ظهور امام زمان (عج) بلافاصله قیامت برپا نخواهد شد; بلکه دنیا آباد می شود و آن حضرت(علیه السلام) با ظهور خود در راه برقراری عدالت با جباران و ستمگران مبارزه می کند و همه آنان را به شکست و تسلیم وا می دارد، دنیا را پر از عدل و داد می کند و مردم در روی زمین زندگی نمونه و بی نظیری خواهند داشت; چنان که خداوند متعال می فرماید: «وعد الله الذین ءَامنوا منکم وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الاَْرْضِ…; (نور، ۵۵) خدا به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند، وعده داده است که حتماً آنان را در این سرزمین جانشین ]خود[ قرار دهد…».

بسیاری از مفسران معتقدند: وعده الهی در این آیه، اشاره به حکومت حضرت مهدی (عج) است و بی تردید حکومت امام مهدی(علیه السلام) مصداق کامل این آیه می باشد. امام سجاد(علیه السلام) در تفسیر این آیه فرمود: «به خدا سوگند آن ها شیعیان ما هستند; خداوند این کار را برای آن ها به دست مردی از ما انجام می دهد که «مهدی» این امت است; زمین را پر از عدل و داد می کند، آن گونه که از ظلم و جور پر شده باشد…».۱

بی تردید، مدت حکومت و حاکمیت حضرت مهدی (عج) باید به اندازه ای باشد که پایه های ظلم و ستمگری ویران گردد و به جای آن بنیاد عدل و داد استوار گردد.

پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) می فرماید: «مهدی از من است اسم او اسم من و کنیه اش کنیه من است و شبیه ترین انسان از نظر خَلق و خُلق به من می باشد، او دارای غیبتی است… پس زمین را ـ همان طور که از ظلم و ستم پر شده ـ از عدل و برابری پُر می کند.۲

باز آن حضرت فرمود: «…روح الله عیسی بن مریم از آسمان فرود آید و پشت سر مهدی نماز می خواند، سپس او زمین را به نور خداوند متعال روشن می سازد و سلطنت او در مشرق و مغرب (کره زمین) گسترش پیدا می کند.۳

در مورد زندگی ایشان بعد از ظهور در روایتی داریم که ایشان بعد از این که یارانشان با او در مکه بیعت کردند به طرف کوفه حرکت می کنند و در نجف فرود می آیند و از آن جا لشگریانشان به شهرهای مختلف سرازیر می شوند.۴
? ۱. تفسیر نمونه، آیه‏ اللّه‏ مکارم شیرازی و دیگران، ج ۱۴، ص ۵۲۷ ـ ۵۳۲ / مجمع‏ البیان، مرحوم طبرسی، ج ۷، ص ۲۶۷

۲.  کمال‏ الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، ص ۲۷۱

۳. کشف ‏الغمّة، علی بن عیسی إربلی، ج ۲، ص ۵۰۷

۴. منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر، آیت اللّه‏ صافی گلپایگانی، ص ۵۷۵

امام زين العابدين (عليه السلام) فرموده است: (در قائم ما چند سنت از سنن پيغمبران است: يک سنت از آدم و يک سنت از نوح و يک سنت از ابراهيم، و يک سنت از موسى، و يک سنت از عيسى و يک سنت از ايوب و سنتی  از محمد (صلى الله عليه و آله و سلم)، اما آن سنتى که از آدم و نوح دارد طول عمر است، از ابراهيم پنهان بودن ولادتش و دورى گزيدن وى از مردم است، از موسى ترس و غيبت از مردم، از عيسى اختلافى که مردم درباره او دارند، از ايوب، فرج بعد از شدت، و از محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) قيام با شمشير است). (1) 

محمد بن مسلم روايت نموده که گفت: خدمت امام باقر (عليه السلام) رسيدم تا درباره قائم آل محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) از آن حضرت پرسشى کنم. پيش از آنکه من سؤالى بنمايم، فرمود: اى محمد بن مسلم، در قائم آل محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) پنج شباهت از پيغمبران است: شباهت يونس بن متى، يوسف بن يعقوب، موسى، عيسى و محمد صلوات الله عليهم. 

شباهتى که به يونس دارد، غيبت اوست که بعد از پيرى به صورت جوانى به سوى قريش بازگشت. شباهت او به به يوسف؛ غيبت و پنهانى او از خواص خود و عموم مردم و برادرانش واشکالى بود که کار او براى پدرش يعقوب پديد آورده بود، با اينکه مسافت بين او و پدر و کسان و علاقمندانش نزديک بود. شباهتى که به موسى دارد، ترس ممتد او از مردم و غيبت طولانى و مخفى ماجراى ولايتش، و پنهان گشتن پيروان او به واسطه آزار و خوارى که بعد از وى به آنها رسيد؛ تا جايى که خداوند متعال، فرمان را صادر کرد و بر دشمنانش پيروز داشت. شباهت او به عيسى، اختلافى است که مردم درباره او دارند. زيرا جماعتى گفتند: او متولد نشده، وعده اى گفتند: او مرده است، و گروهى نيز گفتند: او را کشتند وبه دار آويختند. 

و اما شباهتى که به جد خويش حضرت محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) دارد، قيام به شمشير و کشتن دشمنان خدا و رسول و جباران و گردنکشان و پيروزى وى به وسيله شمشير و رعبى است که در دلها پديد مى آورد، از جمله علامات قيام او و خروج سفيانى از جانب شام و شخص يمنى از يمن، و صدايى آسمانى در ماه مبارک رمضان، و ندا کننده اى است که او را به نام و نام پدرش صدا مى زند). (2) 

? (1) کمال الدين وتمام النعمه، شيخ صدوق، ص 322. (2) مهدى موعود، ترجمه ونگارش على دوانى، ص 481. 

​ در روايات اسلامى فضيلت و ثواب بسيارى براى منتظران آن امام منتظر (عجل الله فرجه) بيان شده است. 

 ما در اينجا به چند نمونه اکتفا مى کنيم: 

1- جعفر بن ابى دلف مى گويد: شنيدم حضرت امام رضا (عليه السلام) مى فرمود: (همانا امام بعد از من پسرم على است، امر او امر من، گفته اش گفته من واطاعتش اطاعت از من است وامام بعد از او، پسرش حسن است، امر او امر پدرش، وگفته او گفته پدرش واطاعت او اطاعت از پدرش مى باشد). سپس ساکت شد. عرض کردم: اى فرزند رسول خدا! امام بعد از حسن (عليه السلام) کيست؟ پس آن حضرت به شدت گريست، سپس فرمود: (البته بعد از حسن پسرش آن که قائم به حق ومورد انتظار است، مى باشد). 

گفتم: اى فرزند رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) چرا (قائم) ناميده شده است؟ فرمود: (چون که او به خيزد، پس از آن که يادش مرده باشد وبيشتر معتقدان به امامتش برگشته باشند). گفتم: چرا (منتظر) ناميده شده است؟ فرمود: (زيرا او را غيبتى است که روزهاى بسيار ومدتى طولانى دارد، پس مخلصان منتظر خروجش باشند واهل ترديد انکارش کنند، وجاهلان ياد او را به استهزا گيرند، ووقت گذاران در آن دروغگو شوند، وعجله کنندگان در آن هلاک گردند، وتسليم شوندگان در آن نجات يابند). (1) 

2- کسى از امام صادق (عليه السلام) پرسيد: چه مى گوييد درباره شخصى که داراى ولايت پيشوايان است وانتظار ظهور حضرت حق را مى کشد ودر اين حال از دنيا مى رود؟ 

 امام (عليه السلام) در پاسخ فرمود: (او همانند کسى است که با رهبر اين انقلاب در خيمه او (ستاد ارتش او) بوده باشد - سپس اندکى سکوت کرد - وفرمود: مانند کسى است که با پيامبر اکرم (صلى الله عليه وآله وسلم) در مبارزاتش همراه بوده است). (2) 

3- فيض بن مختار از امام صادق (عليه السلام) روايت کند که فرمود: (هر کس از شما بميرد، در حالى که منتظر اين امر (ظهور مهدى) باشد، همانند کسى است که با حضرت قائم (عليه السلام) در خيمه اش بوده باشد). سپس چند لحظه اى درنگ کرده وآنگاه فرمود: (نه، بلکه مانند کسى است که در خدمت آن حضرت شمشير بزند). سپس فرمود: (نه به خدا، همچون کسى است که در رکاب رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) شهيد شده باشد). (3) 

4- امير المؤمنين (عليه السلام) فرمود: (منتظر فرج باشيد واز رحمت خدا نا اميد نشويد، به درستى که بهترين عمل نزد خداوند عز وجل انتظار فرج است). (4) 
 پي نوشته ها : 

(1) کمال الدين وتمام النعمه، شيخ صدوق، ص 378. (2) اثبات الهداه، شيخ حر عاملى،ج 7، ص 40. (3) بحار الانوار، علامه مجلسى، ج 52، ص 126. (4) همان ماخذ، ص 123

 آنچه نماز از ما می‌گیرد و به ما می‌دهد

? اهمیت صبر مودبانه سر سجاده نماز