✅اول چيزی که همۀ ما بايد به آن توجه داشته باشيم اين است که معاد، ‌معاد جسمانی است. يعنی انسان با همين هيکل و با همين روح و جسم و با همين صورت و ماده وارد صف محشر می ‌شود و حساب و کتاب دارد؛ اين انسانی که مرکب از جسم و روح است، يا بهشتی می ‌شود يا جهنمی. لذا اين معاد جسمانی يک ضرورت در اسلام عزيز است و کسی منکر معاد جسمانی باشد، مسلمان واقعی نيست. 

✅هزار و چهارصد آيه در قرآن در خصوص معاد بوده و بيش از دويست آيه دربارۀ معاد جسمانی است. 

✅يکی از معجزات بزرگ قرآن آیۀ سوم سورۀ قیامت است و دنيای روز اقرار دارد که اين معجزه است. دنيای انگشت ‌نگاری می ‌گويد: دو انسان نمی ‌توانيد پيدا کنيد که سرانگشت ‌های اين دو انسان مثل هم باشد. لذا اين انگشت ‌نگاری که شما شنيده ‌ايد از نظر علمی مسلّم است. ‌اگر الان هفت هشت ميليارد نفر در جهان باشند، در هفت هشت ميليارد انگشت،‌ خط ‌‌‌های سر انگشت متفاوتند. 

✅الان شما زن و مردی که پای منبر من نشسته ايد، وقتی من می ‌گويم حضرت رضا «سلام ‌الله ‌عليه»، شما می ‌توانيد حرم حضرت رضا «سلام‌ الله ‌عليه» و تمام خصوصيات حرم را در ذهنتان ايجاد کنيد. ضريح مطهر، ديوارها، رواق‌ ها و غيره را در ذهن ايجاد کنيد. لذا شما هم مثل خدا خالق هستيد. خلقت خدا، خلقت تکوينی و خلقت شما خلقت تشريعی و ذهنی است. 

✅چيزی که همۀ زن و مرد بايد به آن توجه داشته باشند، اين است که عالم آخرت، عالم حيات است. در سورۀ عنکبوت می ‌فرمايد: «وَ ما هذِهِ الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ»[6].

عالم حَيَوان است، يعنی دست ما حرف می ‌زند و پای ما حرف می ‌زند و چشم و گوش ما حرف می‌ زند و استخوان و پوست و گوشت ما حرف می ‌زند، چنان‌ که روح ما حرف می ‌زند. 

✅آتش جهنّم نيز با انسان حرف می ‌زند. وقتی داد و فرياد انسان بلند است، ‌آتش جهنّم به او می‌ گويد: چرا چنين کردی که الان در آتش جهنم بسوزي؟! بهشتش گوياست و جهنّمش گوياست و خود انسان گوياست. دست و پا و چشم و سایر اعضا نیز همینطور. در همين سورۀ يس می ‌فرمايد: «الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلى‏ أَفْواهِهِمْ وَ تُكَلِّمُنا أَيْديهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ»

✅معاد جسمانی است، اما فرقش با اينجا اينست که اين انسان اگر بميرد و يک روز يا دو روز بماند، می ‌گندد. اما آن انسان در قيامت زنده است و حيات دارد و وقتی حيات داشته باشد، هم روح و هم جسم او حيات دارد؛ به قول قرآن عالم حَيَوان است و اين عالم حَيَوان، ‌له ما يا عليه ما شهادت می ‌دهد. به اين معاد جسمانی مثلی می ‌گويند. يعنی در قيامت همين انسان وارد صف محشر می‌ شود. اما وضع اين انسان اينگونه است که دست و پا و چشم او شعور دارد. لذت جسمی و روحی دارد و آن لذّت ‌ها دارای شعور است.

صفحات: 1· 2