از دست نیزه دار دلم بارها شکست

از دختران تو چقدر دست و پا شکست

دروازه غلغله ست به دادم برس حسین

بین سروصدا کمرم بی صدا شکست

مارا شناختند ولی خیره میشدند

قلبم ز چشم طایفه ای آشنا شکست

زخم عمیق روی سرم را نگاه کن

باور نمیکنی که بگویم کجا شکست

من محو پیچ و تاب سرت روی نی شدم

سنگی به من رسید و سرم بی هوا شکست

پیر زنی تمام تنم را سیاه کرد

آنقدر با عصا به تنم زد عصا شکست

یک عده دور محمل ما مست کرده اند

بغض گلوی قافله را خنده ها شکست

نان بین کودکان حرم پخش میکنند

خیرات اهل شهر غرور مرا شکست

هرکس رسید چنگ سوی معجرم کشید

با ناسزا وقار مرا بی حیا شکست

جملاتی زیبا ازحضرت علی علیه السلام

1.مردم را با لقب صدا نکنید.

2.روزانه از خدا معذرت خواهی کنید.

3.خدا را همیشه ناظر خود ببینید.

4.لذت گناه را فانی و رنج آن را طولانی بدانید.

5.بدون تحقیق قضاوت نکنید.

6.اجازه ندهید نزد شما از کسی غیبت شود.

7.صدقه دهید،چشم به جیب مردم ندوزید.

8.شجاع باشید،مرگ یکبار به سراغتان می آید.

9.سعی کنید بعد از خود،نام نیک بجای بگذارید.

10.دین را زیاد سخت نگیرید.

11.با علما و دانشمندان با عمل ارتباط برقرار کنید.

12.انتقادپذیر باشید.

13.مکار و حیله گر نباشید.

14.حامی مستضعفان باشید.

15.اگر میدانید کسی به شما وام نمیدهد،از او تقاضا نکنید.

16.نیکوکار بمیرید.

17.خود را نماینده خدا در امر دین بدانید.

18.فحّاش و بذله گو نباشید.

19.بیشتر از طاقت خود عبادت نکنید.

20.رحم دل باشید.

21.با قرآن آشنا شوید.

22.تا میتوانید بدنبال حل گره مردم باشید.

( نهج البلاغه)

از دست نیزه دار دلم بارها شکست

از دختران تو چقدر دست و پا شکست

دروازه غلغله ست به دادم برس حسین

بین سروصدا کمرم بی صدا شکست

مارا شناختند ولی خیره میشدند

قلبم ز چشم طایفه ای آشنا شکست

زخم عمیق روی سرم را نگاه کن

باور نمیکنی که بگویم کجا شکست

من محو پیچ و تاب سرت روی نی شدم

سنگی به من رسید و سرم بی هوا شکست

پیر زنی تمام تنم را سیاه کرد

آنقدر با عصا به تنم زد عصا شکست

یک عده دور محمل ما مست کرده اند

بغض گلوی قافله را خنده ها شکست

نان بین کودکان حرم پخش میکنند

خیرات اهل شهر غرور مرا شکست

هرکس رسید چنگ سوی معجرم کشید

با ناسزا وقار مرا بی حیا شکست

در مسیر کوفه و شام

اَلا ای سر، فدای خون خشک گردنت گردم

توصحرا گَرد، من قربان صحرا گَردنت گردم

تنت در کربلا تنها، سرت بر نیزه ها با ما

به دنبال سرت آیم، به قربان تنت گردم

ترا عریان به خاک کربلا بنهاده و رفتم

نشد از تار و پود هستیم پیراهنت گردم

هلال من، هلالی شد قدم از غم، بیا تا من

شبی پروانه شمع جمال روشنت گردم

زهر بام و درت سنگی به استقبال می آید

بیا بنشین به دامانم که با جان، جوشنت گردم

تو خورشید بلند عشقی و از دست ما بیرون

بیا یک نیزه پایین تر که دست و دامنت گردم

چو افکندی مرا از خطبه خواندن لب فروبستی

بخوان قرآن که من قربان قرآن خواندنت گردم

بشوق باتو بودن، از مدینه من سفر کردم

ندانستم که باید همسفر با دشمنت گردم

سیدرضا مؤید