نمونه حریص بر دنیا، مانند کرم ابریشم است که هر چه بیش‌تر بر خود ابریشم می‌تند و می‌پیچد، راه بیرون رفتن خود را دورتر و بسته‌تر می‌نماید تا از غم و اندوه می‌میرد. (7)
حدیث:
امام صادق‌علیه‌السلام فرمود: ««رَأسُ کُلَّ خَطِیئَةِ حُبُّ الدُّنیَا؛ (8) منشأ هر خطا و بدبختی دوستی دنیاست.»
آیه:
«زُینَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا الْحَیوةُ الدُّنْیا وَ یسخَرُونَ مِنَ الَّذِینَ ءَامَنُوا وَ الَّذِینَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ یوْمَ الْقِیمَةِ وَ اللَّهُ یرْزُقُ مَن یشاءُ بِغَیرِ حِسابٍ»؛ (9) «زندگی دنیا برای کافران زینت داده شده است؛ از اینرو افراد با ایمان را [که گاهی دستشان تهی است،] مسخره می‌کنند، در حالی که پرهیزکاران در قیامت، بالاتر از آنان هستند؛ [چرا که ارزشهای حقیقی در آنجا آشکار می‌گردد و صورت عینی به خود می‌گیرد] و خداوند، هرکس را بخواهد بدون حساب روزی می‌دهد.»
پیامهای آیه (10):
1. کفر، دنیا را در نظر انسان زیبا جلوه می‌دهد؛ «زُینَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا» آری، دنیا برای کسانی جلوه می‌کند که به الطاف و نعمتهای بی‌حساب قیامت، اعتقادی ندارند؛ ولی در نظر مؤمن، دنیا کجا و بهشت کجا!؟
2. دنیاگرایی، عامل تحقیر و استهزاء دیگران می‌شود؛ «زُینَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا»، «یسْخَرُونَ».
3. مسخره کردن تهیدستان، شیوه دائمی اهل کتاب است؛ «یسْخَرُونَ».
4. رزق بی‌حساب، نشانه لطف خدا است؛ نه آنکه خداوند حساب آن را ندارد و یا حکیمانه تقسیم نمی‌کند.
آخرین نظرات