در بهار زندگی رویای تاریکم گرفت.
رنگ غم در کوچه های سردُباریکم گرفت.
ناله هایبی صدااز ژرف دریای دلم.
غصه های پر زدرد از دورُ نزدیکم گرفت.
از کنار خستگی ها در قمار زندگی.
کوت بودم نا گهان آن بی بی پیکم گرفت.
قعر چاهی گشته بودم؛در مسیر سر نوشت.
در کمال نا امیدی بخت باریکم گرفت.
سروده رضا تیموری طالب
آخرین نظرات