در میان مقاتل و روضه‌خوانان، روز ششم محرم به نام مبارک دیگر یادگار امام حسن مجتبی(ع) یعنی حضرت قاسم(ع) مشهور است که به همراه برادر خود قربانی راه دین و حق و حقیقت در رکاب سرور و مولای خویش شدند.

حضرت قاسم(ع) فرزند امام حسن مجتبی(ع) است و مادرش رَمله(نرگس)نام دارد.

حضرت قاسم(ع) نوجوانی بود که هنوز به سن بلوغ نرسیده بود. او حدودا سه ساله بود که پدرش شهید شد و در مهد تربیت حسینی بزرگ شد و آن روح بلند و همت عالی در این جوان هاشمی اثری عمیق کرد و با این‌که در واقعه‌ی کربلا، نوجوانی کم سن و سال بود اما وقتی به میدان رفت بر خلاف انتظار لشکریان دشمن، چنان با شهامت و دلیرانه جنگید و بر قلب دشمن تاخت تا این‌که بر او حمله کرده و شهیدش کردند.

شهادت حضرت قاسم(ع) در سال 61 هجری قمری رخ داد و آن‌طور که سن آن حضرت را 13 سال نوشته‌اند، تاریخ ولادت ایشان را می‌توان اوایل سال 48 هجری قمری تخمین زد.

? مرگ در راه حسین شیرین‌تر از عسل برای حضرت قاسم

شب عاشورا امام حسین(ع) بیعت خویش را از عهده یاران و اهل بیت خویش برداشتند و به آنان فرمودند: آگاه باشید، گمان می‏‌کنم فردا روز برخورد ما با این دشمنان است. آگاه باشید، نظرم این است که شما همگی با آزادی بروید. از ناحیه من عهدی بر گردن شما نیست. شما را تاریکی شب‏ از دید دشمن‏ می‏‌پوشاند، آن را مرکب خود قرار دهید و بروید…

در برابر سخنان امام حسین(ع) اولین شخصی که عکس‌العمل نشان داد، حضرت عباس بن علی(ع) بود؛ که در برابر پیشنهاد امام حسین(ع) چنین گفت: «چرا این کار را بکنیم؟ آیا برای اینکه بعد از تو باقی بمانیم؟! خدا هرگز چنین روزی را نیاورد!»

سپس بقیه بنی‌هاشم و اصحاب امام حسین(ع) اعلام وفاداری کرده و با امام حسین(ع) بیعت کردند. در میان این مجاهدین، قاسم بن الحسن از همه کم سن‌تر بود. وی در پایان مجلس از امام حسین(ع) سوال کرد:«آیا فردا من نیز شهید خواهم شد؟» امام حسین(ع) در جواب وی فرمود:«مرگ در نظر تو چگونه است؟» قاسم پاسخ داد: «احلی من العسل؛ از عسل شیرین‌تر است.» جواب قاسم بن الحسن(ع) به سوال عموی بزرگوار خویش درباره مرگ بس شگرف و تامل برانگیز است؛ چرا که قاسم بن الحسن که نوجوانی بیش نیست باید چه جهان‌بینی و نگرشی نسبت به دنیا داشته باشد که مرگ در نگاه وی از عسل شیرین‌تر باشد؟

? شهادت حضرت قاسم(ع) در سال 61 هجری قمری رخ داد

? یادگار برادر؛ مرد روزهای سخت

در روز عاشورا با اصرار و الحاح زیاد از امام حسین(ع) اجازه میدان رفتن و جنگیدن را طلبید، اما خامس آل عبا به علت صغر سن اجازه میدان رفتن به حضرت قاسم نمی‌دادند. حضرت قاسم که شجاعت و دلاوری را از جد بزرگوار خویش حضرت حیدر کرار به ارث برده بود و فرزند امام حسن مجتبی(ع)، مرد روزهای سخت تاریخ بود، دست از اصرار برای شهادت در رکاب عمو برنداشت، اما امام حسین(ع) با توجه به تمام این پافشاری‌ها از سوی حضرت قاسم، پیشنهاد وی را نپذیرفت و اجازه میدان رفتن به وی را نداد. پس قاسم به دست و پای امام افتاد و التماس کرد تا بالاخره اجازه گرفت وبه سوی میدان جنگ شتافت.

نحوه حماسه‌آفرینی قاسم و شهادت ایشان
رجزهای حضرت قاسم(ع) نشان از معرفت و سطح درک و فهم وی داشت. با این‌که وی نوجوانی نابالغ است، اما در دانایی و شجاعت از بزرگمردان چیزی کم ندارد. ابومخنف به سندش از حمید بن مسلم (که خبرنگار لشکر عمر بن سعد است). روایت کرده که گفت: از میان همراهان حسین علیه‌السلام پسری که گویا پاره ماه بود به سوی ما بیرون آمد، و شمشیری در دست و پیراهن و جامه‌ای بر تن داشت. قاسم ابن الحسن جنگ نمایانی کرد و افرادی از لشکر عمر‌بن سعد ملعون را به دوزخ فرستاد و در نهایت به سبب شمشیری که بر فرق سرش خورد از اسب به پایین افتاد و عموی خود امام حسین (ع) را به کمک طلبید.

در مقاتل آمده است: «قاسم فریاد زد: ای عمو جان!» حسین علیه السلام مانند باز شکاری لشکر را شکافت، سپس همانند شیر خشمناک حمله افکند. حسین(ع) بالای سر آن پسر بچه ایستاده بود و او پای بر زمین می‌سایید (و جان می‌داد) و حسین (ع) فرمود: «دور باشند از رحمت خدا آنان که تو را کشتند، و از دشمنان اینان در روز قیامت، جدت (رسول خدا) می‌باشد» سپس فرمود:«به خدا بر عمویت دشوار است که تو، او را به آواز بخوانی و او پاسخت ندهد یا پاسخت دهد، ولی به تو سودی ندهد، آوازی که به خدا ترساننده و ستمکارش بسیار و یار او اندک است»، سپس حسین(ع) او را بر سینه خود گرفته از خاک برداشت، پس او را بیاورد تا در کنار فرزندش علی‌بن الحسین و کشته‏‌های دیگر از خاندان خود بر زمین نهاد.

لازم به ذکر است داستان عروسی قاسم در صحرای کربلا یک تحریف تاریخی بزرگ است.

@heyat_masakin

کانال رسمی هیئت مساکین الزهرا(س)

♦️السَّلَامُ عَلَی سَعدِ بنِ عَبدِاللهِ الحَنَفِیَّ

سعد از شهدای والامقام کربلاست که با شروع نهضت مبارک و انسان ساز حسینی فعالانه در این عرصه حاضر شد.

ظهر عاشورا، امام با یاران باقی مانده خود به اقامه نماز ایستادند در حالی که تیر های دشمن،آن ها را نشانه رفته بود. در این میان دو تن از یاران وفادار امام به نام زهیر و سعد سپر آن حضرت شدند و تیر ها را به جان خریدند. سعد با سر و صورت و سینه و دست، از تیرهای دشمن استقبال کرده و نمی گذاشت به بدن امام آسیبی برسد.

او علاوه بر زخم های نیزه و شمشیر ، سیزده چوبه تیر در بدن داشت.

@heyat_masakin

کانال رسمی هیئت مساکین الزهرا(س)

#فهمیدن_محرم

?امام به گریه نیاز نداره!!!

عده ای با ژست #روشنفکر_دینی می گویند:
امام حسین(ع) شهید نشد که ما گریه کنیم و توی سر وکله بزنیم باید راه حسین را شناخت حسین به این عزاداریها نیاز نداره

#پاسخ

این حرف درستی است که امام حسین(ع) به #گریه ما نیاز ندارد.

خداوند هم به نماز و عبادت ما احتیاجی ندارد پس انجام ندهیم؟

اصلا اینجا حرف از #نیاز امام حسین(ع) به عزاداری ما نیست. این شبهات با حرفهای قشنگ دینی مخلوط میشود.

کسانی که ادعای #روشنفکر_دینی دارند.

به این سوال جواب دهند، چرا امام موسی کاظم(ع) که #خودشان امام معصوم هستند برای امام حسین(ع) عزا داری میکردند؟

امام رضا(ع): هر گاه ماه #محرم فرا می رسید، پدرم (موسی بن جعفر علیه السلام) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر او غلبه می یافت تا آن که ده روز از محرم می گذشت، روز دهم محرم که می شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و #گریه پدرم بود.

? امالی صدوق، ص 111

یا چرا امام صادق(ع) از قول پدرشان میفرمان:

امام صادق(ع):
پدرم امام باقر(ع) به من فرمود: ای جعفر ! از مال خودم فلان مقدار #وقف نوحه خوانان کن که به مدت ده سال در «منا» در ایام حج، بر من نوحه خوانی و سوگواری کنند.

? بحار الانوار، ج 46، ص .220

گریه بر حسین(ع)، گریه اعتراض به ظلم است.
گریه بر محبت حسین(ع)

مگر در زیارت #عاشورا نمی خوانیم که با محبت حسین(ع) به خدا نزدیک میشویم؟

با حرفهای به ظاهر قشنگ، دنبال تحریف و #تخریب روضه امام حسین(ع) هستند و تازه خود را اسلام شناس و امام شناس هم معرفی میکنند.

#مباهله_قرن_21

#شبهات_محرم

​بایدها و نباید های مداحی 

1- مدّاحی که نام اباعبدالله الحسین علیه السّلام را با حوس حوس و سین سین بگوید، مدّاح نیست … بی ادب است.

2- مدّاحی که به جای روضه خوانی و بیان محتوای عاشورا، ادا و اطوار درآورد، مداح نیست … بی سواد است.

3- مدّاحی که وسط عزاداری، لخت شود و فراموش کند که روضه خوانهای قدیم، با عبا، وضو، وقار و متانت بودند، روضه خوان نیست، معرکه گیر است.

4- مدّاحی که صله را شمرده و فکر کند صله، دستمزد است و اگر کم بود، بداخلاقی کند، مدّاح نیست … کاسب است.

5- مدّاحی که فکر کند با، کوبیدن پا و کارهای عجیب و غریب، عزاداری کرده، مداح نیست … مأمور دشمن است.

6- حکایتِ مدّاحی که فکر می کند قرار است فقط اشک مردم را  بگیرد، حکایتِ همان شیخی است که دامن خود را پر از سنگ می کرد و به سر پامنبری هایش می کوبید، تا به زور گریه کنند.

7- مدّاحی که به بهانۀ جذب جوانها، باب هر بدعت و سبکی را به مجلسِ روضۀ اباعبدالله علیه السّلام باز میکند، خداپرست نیست … مردم پرست است.

8 - مدّاحی که بگوید من سیاسی نیستم، مدّاح نیست … بی بصیرت است.

چرا که امام حسین علیه السّلام اساساً به خاطر سیاست به شهادت رسید.

9- مدّاحی که هر سبک و شعر بی محتوایی را از خوانندۀ  لس آنجلسی و تکنو، پاپ و رپ را واردِ نوای روضه اش کند، مداح نیست … حداکثر یک خواننده است.

10- مدّاح امام حسین علیه السلام و بچّه هیئتی اهل تهذیب و مراقبت است و با عمل و رفتار خود، مردم را عاشق امام حسین علیه السّلام می کند.

11- مدّاح امام حسین علیه السّلام، هم “شور دارد و هم “شعور". 

او با عقل و احساس و عاطفه، عشق و رسم اهلبیت علیهم السّلام دل مردم روشن نگاه می دارد.

12- مدّاح امام حسین علیه السّلام، اولین گریه کنندۀ مجلسش، خود اوست.

13- مدّاح امام حسین علیه السّلام، اهل سیاست و بصیرت است؛ نه سیاست بازی … اهل ولایت است؛ چشمش به دهان رهبر و زعیم شیعه است.خط مشی می دهد و آزاده پرور است.

14- مدّاح امام حسین علیه السّلام، دین را به این دولت و آن دولت، نمی فروشد.

15- مدّاح امام حسین علیه السّلام، از کل شهدای کربلا، فقط عباس و اکبر و قاسم علیهم السّلام را نمی شناسد، باسواد و اهل مطالعه است.

16- مدّاح امام حسین علیه السّلام، قیام عاشورا را، درس های کربلا را و زیبایی های آن را در قالب شعرهای پرمغز و روان و حزین، در جان شیعه می ریزد. نه وصفِ چشمِ شهلا، قد و هیکل و اشعار سبک و پیش پا افتاده و بی مغز.

17- مدّاح امام حسین علیه السّلام، عاقل و اصیل است، نه دیوانه …

18- مدّاح امام حسین علیه السّلام، خواننده و سوپراستار و دیجی و سلبریتی نیست … روضه خوان، اهلِ طهارت، پاکی، عشق و خلوص است.

 

19- مدّاح امام حسین علیه السّلام، بیکار، تنبل و تن پرور نیست.

20- مدّاح امام حسین علیه السّلام، روضه خوانی، هنر و عشق اوست، نه شغلش …

21- هیئت امام حسین علیه السّلام، از تلاوتِ قرآنِ آغاز مراسم آن هم، گریه و عزا می باشد.

22- هیئت امام حسین علیه السّلام، هیئتی است که وقتی از آن خارج شدی، دریافتی داشته باشی؛ به علمت، به فهمت، به معنویتت، به عشقت، به طراوت روحت، به خُلق و رفتارت، افزوده شده باشد.

 

23- هیئت امام حسین علیه السّلام، هیئتی است که در آن، رزق یک سال و چه بسا یک عمر، فهم و شور کربلایی دریافت شود.

24- هیئت امام حسین علیه السّلام، هیئتی است که در آن، حسینی شویم.

بایدها_نبایدهای_مداحی

​خوش بحال کسانی که هم زنجیر می زنند!

▪️و هم  زنجیرهای غیبت را از پای امام زمانشان باز می کنند…!

▫️هم سینه می زنند!

▪️و هم به فکر سینه پر درد و غم و اندوه امام حی خویش هستند…!

▫️هم اشک می ریزند!

▪️و هم غصه چشمان مولایشان که صبح و شام بر مصائب جد غریبش خون گریه می کند هستند…

▫️هم سفره می اندازند!

▪️و هم سر سفره امام زمانشان نمکدان نمیشکنند..!

▪️آنوقت با افتخار می گویند:

▫️یاحسیـن

اشک می‌ریزند بر مظلومیت سالار شهیدان و غربت امام زمانشان و برای فرج منتقم آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین با اضطرار دعا می‌کنند ..

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج 

#استاد_دارستانی