آیا بسته شدن بخت امری خرافی است یا چنین امری امکان پذیر است ؟

 پاسخ:

✅ سحر و جادو و بستن بخت از امورى است كه واقعیت دارد البته یادگیرى و یاد دادن آن حرام است. وجود چنین نیروها به مقتضاى نظام دنیا مى باشد كه تزاحم میان زشتى ها و پلیدى ها وجود دارد و همچنان كه انسان هاى شیطان صفت و زشت كار وجود دارد جن هاى پلید و آزاردهنده نیز وجود دارد.

ادامه »

نصیحتِ مولانا به فرزندش بهاء الدین ولد

«..اﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﯾﻤﺎً ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺎﺷﯽ . ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﻮ ﻭ ﮐﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﺪﺍﺭ، ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﺨﺼﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﯾﺎﺩ ﮐﻨﯽ، ﺩﺍﯾﻤﺎً ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﯽ، ﻭ ﺁﻥ ﺷﺎﺩﯼ ﻋﯿﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﯾﺎﺩ ﮐﻨﯽ، ﺩﺍﯾﻢ ﺩﺭ ﻏﻢ ﺑﺎﺷﯽ، ﻭ ﺁﻥ ﻏﻢ ﻋﯿﻦ ﺩﻭﺯﺥﺍﺳﺖ.

 ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﮐﻨﯽ، ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭﻭﻧﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﯽ ﻣﯽ ﺷﮑﻔﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻞ ﻭ ﺭﯾﺤﺎﻥ ﭘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﺫﮐﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ، ﺑﺎﻍ ﺩﺭﻭﻧﺖ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺯﺍﺭ ﻭ ﻣﺎﺭ ﭘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯼ…»

مولانا

و حزن برداشته می‌شود. لذا خدا می‌فرماید: کسی که هدایت خدا را پیروی می‌کند، «فَلا خَوْفٌ‏ عَلَيْهِمْ‏ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون‏» در آیه‌ی دیگر داریم «فَمَنِ اتَّبَعَ هُدايَ فَلا يَضِلُّ وَ لا يَشْقى‏» (طه/123) نه گمراه و نه شقی می‌شود عاقبت بخیر می‌شود. امام راحل(ره) بیان قشنگی داشتند، می‌فرمودند: ما مأمور به تکلیف و وظیفه هستیم. اما اینکه نتیجه می‌دهد یا نمی‌دهد دست ما نیست.

حجت الاسلام فرحزاد

مورد دیگر اینکه ترک واجبات و انجام گناه غم و غصه می‌آورد. یعنی حق خدا را ادا نکنیم، یا حق دیگران گردن ما سنگینی کند، وزر و وبال می‌آورد. کسی که وظیفه‌اش را درست انجام می‌دهد، چه نسبت به خدا، چه نسبت به خلق، یا کاری که به او محول شده، وجدانش راحت است و خوش است. من بارم را به مقصد رساندم. دیگر راحت هستم. این آیه‌ی مبارکه که در قرآن هم تکرار شده است، بعد از اینکه حضرت آدم(ع) گندم خوردند و خطاب شد «اهْبِطُوا الی الارض» به زمین هبوط کنید. تعبیرهایی هست که یکی این است «فَمَنْ تَبِعَ هُدايَ فَلا خَوْفٌ‏ عَلَيْهِمْ‏ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون‏» (بقره/38) چه کنیم خوف و حزن ما از ما رخت ببندد؟ خوف مربوط به آینده است، حزن هم معمولاً در مورد گذشته است. پیشامدهایی که شده است. خدا فرمود: بیایید به نور و چراغی که من دست شما می‌گذارم، یعنی دنبال هدایت من بروید. فرمان و امر خدا را اجرا کنید. کسی که فرمان خدا را اجرا کند، هدایت خدا را پیروی کند. منظور از هدایت، کتاب الهی است، پیغمبر و امام و عالم ربانی است. اگر ما دنبال چراغ هدایت و اولیای خدا برویم، «فَلا خَوْفٌ‏ عَلَيْهِمْ‏ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون‏» خوف

یکی از دعاهای حضرت ابراهیم این بود. «رَبِّ هَبْ‏ لِي‏ حُكْماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ» (شعرا/83) خدایا مرا به صالحین ملحق کن. یعنی همان پایان کار و فرجام نیک! حضرت یوسف فرمود: «تَوَفَّنِي‏ مُسْلِماً» (یوسف/101) خدایا مرا مسلمان بمیران. حضرت ابراهیم یکوقتی فرزندان خود را جمع کرد، «وَ وَصَّى‏ بِها إِبْراهِيمُ بَنِيهِ وَ يَعْقُوبُ» (بقره/132) به فرزندانش از جمله یعقوب سفارش کرد. فرمود: «يا بَنِيَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‏ لَكُمُ الدِّينَ» خدا به شما دین داده و آغاز خوبی داشتید. «فَلا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُون‏» مواظب باشید پایان خوبی داشته باشید. فرجام نیک داشته باشید. باز در آیات قرآن هست «وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ‏» (اعراف/128) عاقبت برای اهل تقواست. پیغمبر گرامی اسلام در حدیثی سه مرتبه فرمودند: «العمل بخواتیمه، العمل بخواتیمه، العمل بخواتیمه» یعنی کار با پایانش ارزیابی می‌شود.

حجت الاسلام رفیعی