سوالاتی که نه دردی دوا می کند و نه فرج را نزدیک تر !!

متاسفانه دیده می شود که عده ای از مردم به دنبال حواشی و سوالات بدرد نخوری در مورد امام زمان ? هستند که واقعا دردی را دوا نمی کند !
دانستن و یا ندانستن آن سود و ضرری ندارد .
سوالاتی مانند موارد زیر:

? 1- سن امام زمان ? (عج) چقدر است؟!
? 2- امام زمان (عج) ? ازدواج کرده است یا نه؟!
❌ 3- آیا امام زمان ? (عج) فرزندی هم دارد ؟!
‼️ 4- یاران امام زمان ? (عج) اهل کجا هستند؟!!
و . . . .

آیا درد ما فقط دریافت جواب این سوالات است؟! اگر فهمیدیم یاران امام زمان ? اهل کجا و چه دیاری هستند، دیگر تمام است و همه چیز حل می شود؟!

? عده ای نیز به دنبال اصل هستند و می خواهند کاری برای ظهور کرده باشند . مثلا نمونه های زیر:

✅ 1- چکار کنم ظهور نزدیکتر شود؟
✅ 2- چه چیز باعث خوشنودی امام زمان? (عج) می شود؟
✅ 3- چه کنم که دیگر گناه نکنم؟
✅ 4- یاران امام زمان ?(عج) چه ویژگی هایی دارند که مانند آنها عمل کنیم؟
و . . .

? . . . فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الْأَبْصارِ (آیه 2 سوره حشر)
پس عبرت گیرید ای صاحبان بصیرت . . .

خرج کردن برای امام حسین بهتر است یا اینکه بتوان به فقیری کمک کرد؟ یا به جای اینکه برای حسینیه‌ها خرج کنیم یا به سفرهای مکرر زیارتی برویم مشکل کسی را حل کنیم؟ آیا ثواب بیشتری نمی‌بریم؟

ابتدا دقت کنیم که راه‌های وسوسه‌ی شیاطین انس و جنّ متفاوت است و به هر کسی نیز از راه خودش وارد می‌شوند. قرار دادن هزاران هزار کار دیگر در مقابل زیارت رفتن و یا خرج کردن برای مساجد، حرم‌ها، حسینه‌ها و مراسم، یکی از همین وسوسه‌های شیطانی و القائات دشمنان می‌باشد.

تردید ننمایید اگر برای همان فردی که ایجاد سؤال می‌کند «آیا خرج کردن برای حسینه یا مراسم یا زیارت بهتر است یا فقرا؟)، مراسمی مثل جشن نامزدی و عروسی یا سفر تفریحی و یا هزاران هزینه‌ی تفریحی و اسرافی دیگر پیش آید، هرگز فکر فقرا را به مخیله‌اش راه نمی‌دهد.

یک مثال ملموس:

شما در میان مسلمین و مؤمنینی که از توان مالی برخوردارند، بسیار دیده‌اید که روزی چند وعده سُفره‌ی آنچنانی می‌اندازند و غذای چرب و لذیذ می‌خورند، ماهی چند وعده نیز از پیتزا و مرغ سوخاری و فست فوت گرفته تا شیشلیک و برگ، غذای رستورانی می‌خورند، اما در عید فطر که نوبت به پرداخت فطریه برای سیر کردن گرسنگان می‌رسد، بحث می‌کنند که آیا برنج‌خوار هستند یا نان‌خوار و سعی می‌کنند آن که کمتر است را به خود اختصاص دهند. در حالی که اساساً نه نانخوار هستند و نه برنج‌خوار، بلکه گوشت‌خوار و لذیذ خوار هستند و یک وعده طعام نیز قیمتی ندارد که به این همه بحث بیارزد.

الف – امر خیر، یکی و دو تا و هزار تا نیست. لذا هر امر نیکو و خیری، در جای خودش خوب و گاه لازم است. رسیدگی به فقرا، نیازمندان و مستضعفین، به ویژه اگر در میان خویشاوندان یا نزدیکان و همسایگان باشند، نه تنها امری بسیار نیکو، بلکه لازم و ضروری است و اگر کسی عمداً اهمال کند، مورد مؤاخذه نیز قرار می‌گیرد. بر پایی شعائر اسلامی، حفظ آنها، تبلیغات و …، به ویژه در مباحث و مسائلی که در آگاهی و بیداری مردم و جهت دادن به اذهان عمومی نقش‌آفرین است نیز امری بسیار نیکو و البته لازم و ضروری است و اهمال در آن نیز مورد سؤال خواهد بود.

ب – هیچ لزومی به «قیاس» یا قرار دادن «این به جای آن» وجود ندارد. شما از یک سو می‌توانید بگویید: «این فرد گرسنه است، پس من چرا به حسینه کمک کنم، بلکه برای او نان و گوشت می‌خرم» - از سوی دیگر می‌توانید بگویید: «البته عقل، قلب، روح و اعتقادات مردم، به مراتب مهم‌تر و حیاتی‌تر از معده‌ی آنهاست؛ مضاف بر این که با برپایی حسینه‌ها و مساجد، دین احیا می‌گردد و کمک‌های مالی به نیازمندان نیز به صورت مستمر و بیشتر صورت می‌پذیرد و …».

ج - پس، هر کس هر دلیلی برای توجیه کار خود می‌تواند بیاورد و این که گفته می‌شود به جای حسینه، مسجد، زیارت و عزاداری به فقرا و گرسنگان و … کمک کنیم، ظاهرش قشنگ است، اما باطنش به خاطر اولاً دور کردن مردم از تفکرات و گرایشات اعتقادی و سرمایه‌های معنوی و ارتباط با اهل عصمت و اولیاء الله است و ثانیاً به خاطر مادی کردن فکر و قلب مردم است. و گرنه فرد مؤمن از هیچ کدام باز نمی‌ماند. هم به نیازمند کمک می‌کند، هم به مسجد و هیئت و هم زیارت می‌رود و همه نیز خیر و صواب است و ثواب دارد.

ج – اما این که ثواب (پاداش) کدام بیشتر است؟

باید دقت کنیم که برای خدا چرتکه نیاندازیم، محاسبه حق‌تعالی عددی، ریالی، کیلویی و متری نیست و بسیار دقیق و عادلانه است و به قول معصوم علیه‌السلام: «خداوند متعال راجع به بهشت‌اش گول نمی‌خورد». لذا نزد خداوند متعال آن عملی [از واجب یا مستحب]، نیکوتر و مأجورتر است که با اخلاص بیشتری انجام پذیرد. خواه کمک به مستمند باشد و خواه زیارت یا عزاداری یا کمک به ساخت مسجد و مدرسه و بیمارستان.

ضربه شمشیر امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام، به خاطر شدت اخلاصش وزین‌تر و والاتر از عبادات انسان‌ها و ملائک گردید و نه به خاطر طول شمشیر و یا شدت ضربه.

از این رو خداوند متعال در کلام وحی تصریح می‌نماید که از این قربانی‌های شما، گوشت و خونش به من نمی‌رسد، بلکه اخلاص و تقوای شما ملاک محاسبه است:

«لَن یَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَکِن یَنَالُهُ التَّقْوَى مِنکُمْ کَذَلِکَ سَخَّرَهَا لَکُمْ لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاکُمْ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِینَ» (الحجّ، 37)

ترجمه: هرگز [نه] گوشت‌هاى آنها و نه خون‌هایشان به خدا نخواهد رسید ولى [این] تقواى شماست که به او مى‏رسد این گونه [خداوند] آنها را براى شما رام کرد تا خدا را به پاس آنکه شما را هدایت نموده به بزرگى یاد کنید و نیکوکاران را مژده ده.

پس، اصلاً ذهن خود را درگیر این «این بهتر است یا آن»، یا «این به جای آن» ننمایید و سعی کنید با اخلاص و بصیرت، از هر صوابی (کار خیری) بهره‌ای ببرید.

#همنشین

الصاحِبُ کالرُّقعَةِ فَاتَّخِذْهُ مُشاکِلاً
? میزان الحکمه ج6 ص191
#به_قلم_خودم
الحق که سخنان امیر کلام را باید با طلا نوشت و انقدر در همه جا گفت و منتشر کرد تا در ذهن و دل همگان حک شود.
وقتی لباسی به تن میکنید سعی میکنید بهترین و مناسبترین روسری و کیف و‌کفش را با آن ست کنید تا هم چشم نواز باشید و هم به قول معروف اجق وجق نباشید به قول معروف آراسته و شیک.
اما امان از زمانی که ظاهرت بخاطر عدم تناسب و‌دقت در پوشش و لباست همه با انگشت نشانت دهند و ناجور نگاهت کنند….
اما سوال اینجاست که تا زمانی که می شود درست انتخاب کرد پس چرا وصله ی ناجور؟؟؟؟
و این مصداق کامل همنشین نا همگون است.
گاهی بخاطر یک دوست و همنشین که هیچگونه تناسبی از لحاظ ظاهر،اخلاق،رفتار،ایمان و یا اعتقاد با ما ندارد خود را در معرض نگاه های بد و سوء برداشت و یا قضاوت شدن بد قرار میدهیم.
شاید بعضی ها بگویند«خب میخواهیم روش تاثیر بگذاریم تا او هم به راه بیایید» اما دوست خوبم اولا از مومن هرگز خود را در معرض سوء تفاهم و تهمت قرار نمی دهد و دوما از کجا معلوم او روی شما تاثیر نگذارد؟؟؟؟و سوما راه های بهتری جهت هدایت و تاثیر گذاری وجود دارد.
پس بنده ی خوب خدا! در انتخاب همنشینت دقت کن که صله ی ناجور نباشد تا مبدا در معرض تهمت قرار نگیرید.
علی یارتان

 اگر کاری خوب است، آن را به‌خاطر ملاحظه دیگران ترک نکنید

?رهبرانقلاب: به بعضیها میگویند: آقا! چرا فلان جا نماز یا نافله یا نماز اوّل وقتتان را نخواندید؟
?میگویند خجالت کشیدیم! نه؛ از روی حیا، هیچ کار نیکی را ترک نکنید. خواهند گفت متظاهر است؟ بگویند. خواهند گفت خودشیرینی میکند؟ بگویند.
?اگر حرفی حقّ است و اگر کاری خوب است، آن را به‌خاطر ملاحظه دیگران ترک نکنید. ۷۸/۰۵/۰۸

#همایش_شیرخورگان_در شهر دانیال نبی(ع) برگزار شد.
#به_قلم_خودم

در اولین جمعه ماه عزای ارباب بی کفن به رسم زیبای هر ساله مادران کودکان دلبندشان را لباس عزا پوشیدن و به مجلس عزای مولایمان حسین(ع) اوردند تا ضمن بپا داشتن مراسم سوگواری دردانه ای حسین(ع) کودکانشان را نذر شیرخواره ای مولایشان کنند و عهد میثاقی دوباره داشته باشند با منتقم آل محمد(ص) که مولا جان کودکان ما فدای دل داغدارت .
این مراسم سراسر معنویت و اشک در شهر شوش در مقبرهٔ شاعر شهید اهل بیت (ع) دعبل خزائی و با حضور باشکوه مادران و کودکانشان برگزار شد.
مراسم با نوای روح بخش قرآن توسط قاری بین المللی آقای باقری آغاز شد
نکته قابل توجه و محسوس مراسم امسال گرمای زیاد هوا و رطوبت بالای آن(شرجی) بود اما مادرانِ عاشق شش ماهه امام حسین(ع) عاشقانه شیرخوارگان خود را که گرمای هوا بی نایشان کرده بود را روی دست گرفته بودند و اشک میریختن بیاد عطش علی اصغر(ع).
و چه زیبا خوندند دعای سلامتی امام زمانشان را(عج)…انگار میدانستد آقایشان غصه دار است…اللهم کن لولیک الحجة الحسن(ع)……و چه زیبا تر سلام دادند به مولای تشنه لب…السلام علی الحسین(ع)….و کودکان که بی تاب از گرما و شرجی هوا شده بودند چه زیبا تداعی می کردند حال لحظات پُر از عطش و اشک و آه عصر عاشورا و لبان خشک علی اصغر(ع) و مادران بی تاب از بی تابی کودکان چه زیبا حال بیقرار رباب را برایت تداعی می کردند
«هم میخندی هم میگریی
نه شیری دارم نه آبی
زبون خشکت رو هی بیرون نیار ببرون میمیرم
نای گریه هم نداری
دیگه پیداش میشه عمو
آخه حرف عباس حرفه
چه بالای سرم اومد که دیگه عموت نیومد
میدمت دست بابات دیگه این راه آخره»
هوای گرم….شرجی….تشنگی…..طفل شیرخوار…….
زمانی که مداح از شرمندگی مولای تشنه لبان از تشنگی طفل شیرخوارش گفت مادران طفلان خود را روی دست گرفتند و هم نوای با هم لبیک یا حسین(ع) گفتند….
و زمانی که از حرمله و تیر سه شعبه و سفیدی گلو و اذن الی اذن

نکنه یه روزی بچه ای تشنه باشه
توی سینه مادری شیر نباشه
بیاید با رباب همتون روضه خون شید
پای گهواره ای علی نوحه خون شید
بخونید ان شاءالله بارون بباره یا عمو براش اب بیاره
لا لای لا لای لا لای علی جان
و امان از دل مادر دلشکسته ای علی اصغر(ع)
و مادران با نوای یا حسین(ع) میثاق خود را با صاحب عزا ابا صالح المهدی(عج) اعلام کردند و کودکان خود را نذر دل شکسته اش کردند باشد که این طفلان سربازان واقعی اش شوند. ان شاءالله