? ?

 شخصی در کربلا مرقد مطهر امام حسین (ع) را روزی چند بار زیارت می کرد، ولی مرقد مطهر حضرت عباس (ع) را هفته ای یا چند روزی یک بار زیارت می کرد، در عالم خواب حضرت فاطمه زهرا (ی) را دید که از او روی برگرداند علت آن را پرسید، حضرت فرمودند: چرا از زیارت فرزندم دوری می کنی؟ او عرض کرد: روزی سه بار فرزندت را زیارت کردم . حضرت فرمودند: آری تو مرقد حسینم را زیارت می کنی، ولی مرقد فرزندم عباس را جز اندک زیارت نمی کنی.

? کبریت الاحمر، ص 166

 کسانی که حسین علیه السلام خود را به بالین آنها رساند مختلف بودند،هر کس در یک وضعی قرار داشت.وقتی امام وارد می شد یکی هنوز زنده بود و با آقا صحبت می کرد، دیگری در حال جان دادن بود.در میان کسانی که ابا عبد الله علیه السلام خود را به بالین آنها رسانید،هیچ کس وضعی دلخراش تر و جانسوزتر از برادرش ابو الفضل العباس برای او نداشت،برادری که حسین علیه السلام خیلی او را دوست می دارد و یادگار شجاعت پدرش امیر المؤمنین است.در جایی نوشته اند ابا عبد الله علیه السلام به او گفت:برادرم «بنفسی انت »عباس جانم!جان من به قربان تو.این خیلی مهم است.عباس در حدود بیست و سه سال از ابا عبد الله علیه السلام کوچکتر بود(ابا عبد الله 57 سال داشتند و عباس یک مرد جوان 34 ساله بود).ابا عبد الله به منزله پدر ابا الفضل از نظر سنی و تربیتی به شمار می رفت،آنوقت به او می گوید: برادر جان!«بنفسی انت »ای جان من به قربان تو!

ابا عبد الله کنار خیمه منتظر ایستاده است.یک وقت فریاد مردانه ابا الفضل را می شنود.(نوشته اند ابا الفضل علیه السلام چهره اش آنقدر زیبا بود که «کان یدعی بقمر بنی هاشم »در زمان خود معروف به ماه بنی هاشم بود.اندامش به قدری رسا بود که بعضی از اهل تاریخ نوشته اند:«و کان یرکب الفرس المطهم و رجلاه یخطان فی الارض »سواراسب تنومندی شد،پایش را که از رکاب بیرون می کشید،با انگشت پایش می توانست زمین را خراش بدهد.حالا گیرم به قول مرحوم آقا شیخ محمد باقر بیرجندی یک مقدار مبالغه باشد،ولی نشان می دهد که اندام بسیار بلند و رشیدی داشته است، اندامی که حسین از نظر کردن به آن لذت می برد).وقتی که حسین علیه السلام به بالای سر او می آید،می بیند دست در بدن او نیست،مغز سرش با یک عمود آهنین کوبیده شده و به چشم او تیر وارد شده است.بی جهت نیست که گفته اند:«لما قتل العباس بان الانکسار فی وجه الحسین »عباس که کشته شد،دیدند چهره حسین شکسته شد.خودش فرمود:

«الان انقطع ظهری و قلت حیلتی ».

و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین

? سایت اهل بیت

#حضرت_استادغفاری «حفظه‌الله» :

(از شاگردان آیت‌الله‌سعادت‌پرور_ره_ وآیت‌الله‌بهجت_ره_)

✔ این شهیدعزیز خیلی قبل‌تر از این‌که سر مبارکش را ببُرند، خودش بریده بود و فدا کرده بود محضر پروردگار متعال…

#شهید_محسن_حججی

 حضرت رسول اكرم (ص ) به حضرت زهرا سلام الله عليها ولادت حضرت سيدالشهدا (ع ) و بعد قضيه #كربلا را تعريف نمود و #شهادت آن حضرت را بازگو كرد چنانچه خداوند متعال در قرآن به آن اشاره فرمود: ((و وصينا الانسان بوالديه حسنا حملته امه كرها و وضعته كرها)) يعنى ما به انسان وصيت كرديم كه به پدر و مادرش نيكى كند، زيرا مادر، او را با كراهت وضع حمل كرد… در تفسير دارد كه او را با كراهت حمل مى نمود، حضرت زهرا (ع ) آن مولود حضرت حسين (ع ) بود كه وقتى فهميد اينكه حمل مى كند به شهادت مى رسد.

بى بى دو عالم (ع ) خيلى ناراحت و مهموم و مغموم و گريان شدند.. (1)
دوست دارم در غم سالار مظلومان بگريم
بوسه باران سازم آن لعل لب عطشان بگريم
دوست دارم بر تن پاكى كه شد بعد از شهادت
استخوانش خرد در زير سم اسبان بگريم
دوست دارم بر لب خشكيده اى كاندر سر نى
پيش دشمن خواند با آواى خوش قرآن بگريم
دوست دارم كربلا بودم در آن روز مصيبت
تا براى غربتش با ناله و افغان بگريم
دوست دارم خيمه ماتم كنم بر پا بهر جا
تا بياد خيمه سوزان او از جان بگريم
دوست دارم سر بزانوى غم و ماتم گذارم
تا قيامت در عزايت هم چنان ياران بگريم
دوست دارم نوحه خوان محفل اُنس تو باشم
يا پريشان چون فراز از ماتمت پنهان بگريم(2)

? 1- جلاء 2، 435
2- نغمه كربلا، 2، ص 92

امام سجاد (ع)فرمود «روز عاشورا، هنگامي كه كار بر امام حسين (ع) بسيار سخت شد، عده اي از ياران آن حضرت ديدند كه حال امام (ع) با حال آنها فرق دارد آنان، هر چه بيشتر در محاصره دشمن قرار مي گرفتند، ناراحت تر مي شدند و دلهايشان پريشان تر مي شد، ولي حال امام حسين (ع) و بعضي از خواص ياران چنين نبود، بلكه رنگ چهره آنها برافروخته تر مي شد و آرامتر مي شدند در اين وقت بعضي به يكديگر مي گفتند «گويا حسين (ع) باكي از مرگ ندارد.

امام (ع )به آنها رو كرد و فرمود «اي فرزندان عزيز و بزرگوار من! قدري آرام بگيريد، صبر و تحمّل كنيد، زيرا مرگ پلي است كه شما را از گرفتاريها و سختيها به سوي بهشتهاي وسيع و نعمتهاي جاودان گذر مي دهد كداميك از شما دوست ندارد از زنداني به قصري انتقال يابد؟ آري مرگ براي دشمنان شما قطعاً چنان است كه از قصري به سوي زندان انتقال يابند پدرم نقل كرد كه رسول اكرم (ص) فرمود «اِنَّ الدُّنيا سِجْنُ الْمُؤمِنِ وجَنَّةُ الْكافِرِ وَالْمَوْتُ جِسْرُ هؤلاءِ اِلي جَنّاتِهِم وَجِسْرُ هؤُلاءِ اِلي جَحِيمِهِم.

همانا دنيا زندان مؤمن و بهشت كافر است و مرگ پلي است كه مؤمنين را به سوي بهشت و كافرين را به سوي دوزخ مي كشاند .

سپس فرمود «نه من دروغ مي گويم و نه پدرم و رسول خدا به من دروغ گفته اند.

? معاني الأخبار صدوق ص288